|
زبان سخن شما آنچه را در جای گفته نتوانستید انجا بگوید نام واقوام هزاره در سر زمینی بنام افغا نستان یک نام آشنا و با ور صد در صدی است که اذ هان خیلی از پژو هشگران واصحاب اند یشه را به خود جلب کرده است اما در بین این اصحاب اختلاف های زیاد است. بعضی این قوم را به مغول نسبت می دهد وبعضی به چنگیز خان، نظری این دانشمندان هزاره کمی آدم خواننده را گیج می کند وآدم دقیق گفته نمی تواتند که این قوم بنام هزاره از باقی ماندی مغول است یا چنگیز خان، اما هزاره کلمه ای است فارسی، یعنی اشیائی که شمارش آن به هزار رسد که در عربی آن را الف ( یعنی هزار) گویند، وهزار مر حله ای است از اعداد. ولی کلمه ( هزاره) اسم است برای یک قوم ویک عشیره، که اکثریت آنان در منا طق مرکزی افغا نستان به نام هزاره جات یاد می شود بودو باش دارد. هزاره ها از نگاه قومی، دومین کتله بزرگ قومی جامعه افغا نستان را تشکیل می د هند، که اکثریت شان در مناطق شمال وشمال شرقی کشور افغا نستان زندگی می کند از نگاه در صدی بیش از5 27 در صد جامعه را« در افغا نستان » تشکیل می دهند، علاوه بر سا حات مرکزی وشمال شرقی وشمال در اکثر شهر های بزرگ افغا نستان به شکل پرا کنده وحتی نا م بدل زندگی می کنند. اما فعلآ در تمام نقاط افغا نستان بخصوص در شهر های بزرگ افغا نستان از جمله، کابل پا یتخت ومزار شریف، هرات، قند هار، پخش شده اند، هم اکنون جمعیت کلانی از مردم هزاره در کشور های همسا یگان ایران و پا کستان زندگی می کند و تا بعیت آن کشور ها را قبول کرده اند، هزاره های مقیم ایران به « خاوری ها » مشهورند. ( محمد اسحق اخلاقی می گویند، هزاره ها در اصل اقوام مغول تباری هستند که در فاصله قرنهای سیزده تا پانزده میلادی 7 تا 9 هجری از حدود کاشغر وختن روی به دامنه های جنوبی رشته کوههای هندو کش نهاده ودر بخشهای شمالی وغربی رود های هلمند وترنک یعنی از دامنه هندوکش وکوه بابا گرفته تا هرات واطراف هریرود سکنی کزیدند، نام هزاره نشان از واحد نظامی مغولی که هزار سواررا در بر می گیرد دارد، غوریها که سا کنان اصلی این خط بودند گذشته از پاره از خصوصیات نژادی خود زبان پارسی را نیز به هزاره ها ارزانی داشتند) زبان اکثریت قاطع هزاره ها، فارسی وبا لهجه هزاره گی است، ولی هزاره های شهری ونیز هزاره های شمال، وشمال شرقی، وشمال غربی، لهجه فارسی متفاوت با لهجه هزاره های هزاره جات دارند.قوم هزاره، متشکل از قبایل وطوایف متعددی است. این قبایل در عین اینکه ریشه واحد دارند خصو صیت رفتاری، گفتاری مخصوص به خود را دارند، طوایف عمده هزاره ها عبارتند از: دایزنگی، دایکندی، دای فولاد، دای میرداد، دای قوزی، دای میرک، دای چوپان، دای ختای، دای مرگان، دای زینات، لعلی علیداد سیری در هزاره جات... مردم هزاره از نژاد زرد محسوب شده ومنشا ء ترک و مغولی دارند، در این که پیشینه تاریخی هزاره ها به کجا وبه کی بر می گردد، اختلاف نظراتی بین پژو هشگران وجود دارد، عده ای گفته اند که هزاره ها از سا کنان بومی افغا نستان هستند واز دیر باز در هزاره جات فعلی زندگی می کرده اند اما بیشتر محقیقین هزاره ها را غیر بومی می دانند، به عقیده ای این پژو هیشگران هزاره ها باز ماند گان لشکریان مغول_ که مرکب از مغول ها وترکهای آسیای میانه « ترکیه فعلی» می باشند. آنچه در بین مردم هزاره شایع است وآنان به آن تکیه دارند این است که خود را از تبار قوم مغول که بخشی از زرد پوستان است می دا نند، چون مردم هزاره تاریخ مدون وروشنی نداشته اند تا بیان کننده سوابق شان باشد. واحتمال زیاد بر این است که این نظر از اجداد مان سینه به سینه انتقال پیدا کرده وبرای نسلهای بعد رسیده باشد چنانچه تاریخ اقوام وملل اکثرآ چنین است که از نسلهای قبلی به نسلهای بعد انتقال پیدا کرده است. پس هزاره عبا رتند از اخلاف وفرزندان مها جرین عساکر مغول ها ویا ترک مغول ها که توسطه چنگیز خان ویا یکی از پیروان وی که در ایران ویا آسیای مرکزی حکومت می کرد ومنا طق فعلی هزاره جات جا یگزین شده بودند. اما سا کنان اصلی هزاره جات اوقو حش هزاره جات که پیش از چنگیز خان ویا مغول ها برای اشغال منا طق مرکزی درآن می زیستند مثلآ در منشأ هزاره ها سهیم نبوده اند. در مورد « تاریخ پیدایش هزاره» تیمور خانوف می نویسد: ظا هرآ دیده می شود که ملت هزاره در اواسط قرن چهاردهم میلاد شکل گرفته اند، حقیقتآ این تشکلات در سر زمین هزاره جات که در نتیجه وصلت عسا کر مغول با سا کنین منطقه صورت گرفته است زیرا از این تاریخ به اصطلاح هزاره برای اولین بار ابراز وجود نموده است قبل از آن به نظر نمی رسید. ممکن است که مردم هزاره از راه زبان وکلمات، با مغولها نسبت دهند مطلب این است که زبان مردم هزاره فعلآ جزء از زبان پارسی می با شند، به این معنی که روش واسلوب زبانشان فارسی محسوب می شود ولی در بین کلمات واسماء ونامهای آنان کلمات واسماء مغولی زیاد است وجود کلمات مغولی بیانگر این است که این مردم روز گاری با این زبان سرو کار داشته اند اینک به طور نمونه چند لفظی در این جا آورده می شود. 1 ) ابغه هزاره گی، وابغه مغولی برادر پدر 2) آشار هزاره گی، آشار مغولی به معنی بسیج نمودن برای کار. 3) الوس هزاره گی ، ومغولی به معنی جمعیت. 4) بای هزاره گی بای وابایان مغولی به معنی ثروتمند. 5) بلجه هزاره گی ، بلجا مغولی به معنی وعده. 6) توره هزاره گی توره مغولی به معنی سخن گفتن. 7)جیجی در هردو زبان به معنی پستان. 8) چوک در هردو زبان به معنی خم شدن انسان است. 9) خا تون در هردو زبان به معنی زن محترمه است. 10)ناور در هردو زبان به معنی حوض بزرگ از آب می باشد. آقای استاد حاج کاظم یزدانی در این را بطه کتابی تحت عنوان « فرهنگ ع میانه » نوشته که در آن خیلی از الفاظ مغولی وترکی معدو استعمال مردم هزاره مشخص شده است واین تدا خل لغات دلیل بر اینکه این مردم سابفه آن زبان را داشته وزمانی که زبان فارسی را بر گزیده اند باز تعدادی از کلمات والفاظ را نگه داشته اند. یکی از دلا یل بر اینکه مردم هزاره مغول می باشند اختلاط وترکیب وامتزاج آنان ( قوم هزاره) با نکودری هاست. هزاره ها ونکودری ها در جریان تاریخ وتحولات در کنار وپهلوی هم بوده وبا هم امتزاج داشته اند بگونه ای که در همه مسا یل وپیش آمد ها با هم نوا وهمدرد بوده و در جنگها با هم شرکت داشته اند. نکودریها در اصل مغولند آنان از قوام ونیروی « نکودرنئین» از فرزندان جغتایی خان بن چنگیز واز سرداران او کتایی بوده ودر عهد او به جانب غور وغزنی فرستاده شد، بعد ها همین مردم با هزاره ها یک جا گردید با هم در حوادث وپیشا مد ها هما هنگ گردیدند وبه مرور زمان نام نکو دری کا ملآ از نظر ها افتاد وهمه به نام هزاره خوانده شدند. نکته ای که از قضیه فوق به دست می آید این است که نکودریهایی معروف جزء لشکریان جغتایی خان بن چنگیز خان واز تبار مغولها بوده اند که با ایلی خانان ایران نیز در گیری داشته اند وبعد همین مردم با مردم هزاره متحید گردیده اند. ( احمد رامین رازی آورده است: نفوذ تدریجی نکو دریها به هزاره جات سبب گردید که آنها به تدریج در بین ساکنین محلی به نام هزاره معروف گشته وآب شوند طوری که اگر از اواخر قرن پانزده تا شروع قرن هفده در منابع تاریخی گفتاری در باره نکودریها می شد هم چنین اشاره ای به هزاره نیز صورت می گرفت که آنان به گروههای مستقل معروف بودند ولی دراواخر قرن هفده در منابع تاریخی وگفتاری در مورد نکو دریهای مستقل به نظر نمی رسید ونکو دریها به صفت یکی از گروهها ویا طوایف هزاره شمرده می شدند. مهترین نکته را در این مسئا له تشکیل ملت هزاره با خصو صیات کامل یک قوم طی این دوران در بر می گیرد، یعنی بعد از اوا خر قرن هفده می توان پیرا مون تاریخ ملت هزاره به عنوان یک ملت جدا گانه ومستقل گفتگو کرد نه در باره یک طایفه یا یک فرقه عسا کر مغولی سا کن در مناطق شرقی ایران یا مناطق مرکزی افغا نستان کنونی( تاریخ ملی هزاره ها ) ( نتیجه اینکه نکودریها ی مغولی با هزاره ها ترکیب و مخلوط شده اند که یک ملت به نام هزاره گردیدند، این ترکیب وامتزاج در صورتی که ما به الا شتراک در بیشان نمی بود ممکن نبود، وآنان ما به الا شتراک مغول بودن وپیوند در نژاد وتبار است. تاریخ نامه هرات هروی ) علا وه بر دلایل ذکر شده بر ریشه مغولی هزاره ها بقا ء نامهای بعضی از سرداران مغول است که فعلآ اقوامی به نام آنها در بین هزاره موجودند مانند. دای چوپان که امیر چو پان یکی از سرداران معروف ایلخا نان بود ونامی بوغا ء وایل خان وغیره است. ادامه دارد نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  سلام دوستان من این وبلاگ را تقدیم میکنم به شما و پروانه عزیزم با اینکه او اصلا هیچی از نوشته های من را درک نمیکنه ولی من عاشقانه برای او مینویسم عزیزانم امیدوارم روزی همه ی نوشته هام را که با تمام وجودم برایت نوشتم بخونی و بدانی که چقدر دوستت داشتم.....من از قصه زندگی ام نمی ترسم من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم. ای بهار زندگی ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام آخرین مطالب نويسندگان موضوعات 
پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
