|
زبان سخن شما آنچه را در جای گفته نتوانستید انجا بگوید مامور دولت مامور دولت شدم دستم دراز است پیش او با دو صد و ده روپی پولی که می گیرم کنون گرشوم بیمار کی پولم به درمان می رسد درخوراک و خرج منزل هم بسی در مانده ام با چنین اوضاع کی کارم به سامان می رسد؟ یک طرف بقّال گوید چوب خطّت پرشد است مجرمم زان سو دگر چون شیر غرّان می رسد میوه را باید نگاهی کرد واز پیشش گذشت حال کی دستم به ران مرغ بریان می رسد؟ بهر دانشگاه کابل پول میخواهد زمن بهر کیف و کفش خود مرضیه گریان می رسد مادر اولادها از بهر خرج و برج خود گاه با ناز و ادا گاهی شتابان می رسد کرولا و تیوتا گر دارند، از ما بهتران من نمی دانم که کی دستم به پیکان می رسد؟ گر اروپا می رود همسایۀ ما دم به دم پول من تا رفتن ده افغانان می رسد نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  سلام دوستان من این وبلاگ را تقدیم میکنم به شما و پروانه عزیزم با اینکه او اصلا هیچی از نوشته های من را درک نمیکنه ولی من عاشقانه برای او مینویسم عزیزانم امیدوارم روزی همه ی نوشته هام را که با تمام وجودم برایت نوشتم بخونی و بدانی که چقدر دوستت داشتم.....من از قصه زندگی ام نمی ترسم من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم. ای بهار زندگی ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام آخرین مطالب نويسندگان موضوعات 
پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
