خلیلی
از آن روزی کــه رهبــــر شــد خلیلی
نه مزه مــانده در شـــلغم نه ملــــــــــی
خوریـــم آهسته آهسته بــه صــــــورت
ز فرزندان اســـرائبــل دو ســـــــــــیلی
خلیلی شــفته کــــرزی چنـــــــــان است
بهــــــم چسپیده انـــد هـــردو چـو شیلی
مــــــزاری را بیامـــــــرزد خــداونــــد
بپـــوشم جـــامه غـــــــم بـــــاز نیلــــی
دمــــوکــــــراسی زبانی گشته جــانــــا
بخــــواهــد هـــرکسی خـــود را نـه ملی
ببین انـــــدیشــــه اشــــرف غــــــنی را
بخـــــواند خــــویش را عـــلامــه حــلی
جهـــان یک بـــدره زر را داده مــــراد
فقـط یــک دوست دارد طــــور کــــلی
همـــانـــــا شـــــرکت خــــیوادوال است
شـــود دزدان کــــــند وی را تســــــــلی
همه اقـــــوام دیگــر خـــوارو زار است
چه شــــــرقی وچه غــــربی چه مـــحلی
خوشا قرض چو دوغ گـــــاو ای دوسـت
چه سود از زنـــدگی کــــردن طفیــــــلی
مـــــزن بـــر سر مکـــن فرنیاد مجنون
غـــــم بیــهوده خــــوردن نیست لــــیلی
بیابــــــــرخــوان طــوماری ارســـلا را
که تــــــــــا در دیــده بینی هـــر بــلارا
بـــــــلای آســــــمانی و زمـــــــــــــینی
بــــــــــلای نـــینوا و کـــــربــــــــلا را
زبـــــــانی از دموکـــــراسی زنـــــد دم
بــــه جنــــــــــگ پ بـــــیازارد خـدارا
خــــدا پ را بــه قـــــرآن نـــافریــــــده
لجــــــاجت مــــیکند این مـــــدعــــا را
اگـــــــــــر بینم درین پـهنای عــــــالـــم
نـــــدیــــــدم بام را جــــادر هـــــــوارا
نظرات شما عزیزان: