سرنوشت افغانستان با خون رقم خورده است
عده ای از دانشگاهیان با ابراز نگرانی از حوادث اخیر در کابل، پاکستان را در این امر دخیل می دانند. صفیه رحیم؛ استاد دانشگاه کابل به این باور است که حوادث ناگوار اخیر در شهر کابل از نگاه روانی تاثیر بسیار منفی بالای افکار جامعه دارد. مخصوصاً جوانان و محصلان دانشگاه ها به جای اینکه مصروف کارهای فکری شوند، از این ناحیه رنج می برند.
خانم رحیم اضافه می کند:"وقتی که امروز در صنف رفتم، در چهره های محصلان به صورت نامرئی ترس و وحشت دیده می شد و این ترس در ذهن شان جا گرفته بود. امیدوارم که ما شاهد حالت های بدتر از این نباشیم."
این استاد دانشگاه باور دارد که صلح به زودی نمی آید؛ چون افغانستان کشوری است که سرنوشتش با خون رقم خورده است و دست های پشت پرده در سرنوشت این سرزمین دخیل می باشد.
او در ادامه می گوید:"من در این روزها نسبت به اوضاع، احساس دلهره دارم؛ به این خاطر، فضای آرامی که ما روزهای قبل داشتیم از ما گرفته می شود و تنفس در این فضا زندگی را یک مقدار مشکل ساخته است."
عزیز احمد فانوس؛ استاد دانشگاه کابل به این باور است که صلح به افغانستان تعلق ندارد؛ بلکه به جامعه جهانی و کشور های منطقه تعلق دارد.
وی در باب ترور رییس شورای عالی صلح می گوید:"این شاید قوی ترین جواب از طرف طالبان باشد و امکان دارد این سلسله ادامه داشته باشد."
او نسبت به صلح دیدگاهی خاص دارد و می افزاید:"صلح در افغانستان یک مسئله جهانی است. منافع اصلی در آخرین تحلیل به دست افغانستان نبوده است. کلیدهای صلح به دست قدرت های بزرگ است که نظر به منافع شان یک حزب و یا گروه را می سازند."
فانوس دست یک عده افغان ها را نیز در جنگ افغانستان دخیل می داند و ادامه می دهد:"اگر جنگ ختم شود، منافع بعضی افغان ها ختم می شود. کسانی که زمین های دولت در افغانستان را چور می کنند، اگر صلح بیاید دیگر زمین های مردم را چور کرده نمی توانند. چون صلح مساوی است به ثبات و ثبات مساوی است به قانون."
به باور وی کشورهایی چون آمریکا، روسیه، چین، ایران، پاکستان و... هرکدام به نوبه شان در افغانستان منافعی دارند و صلح افغانستان به اینها بستگی دارد.
او در ادامه می گوید:"طالب پدیده ای افغانی نیست و یک تافته جدا بافته از مردم افغانستان است."
فانوس از "برادر" خواندن کرزی به طالبان سخت ابراز ناراحتی می کند و می گوید که کرزی با این کارش یک تعداد از قشر روشنفکر افغانستان را منزجر ساخته است. اگر کرزی اینها را برادر و یا دشمن بخواهند مسئله خود شان است و به جایی نمی رسد.
اسدالله بهنود؛ یکی از دانشجویان می گوید:"بعد از قتل برهان الدین ربانی، در روند صلح صدماتی زیادی پیش وارد خواهد آمد و پروسه صلح در آینده ها با یک چالش جدی روبرو خواهد بود."
بهنود به این باور است که ادبیات عاطفی در برابر طالب و القاعده نتیجه نمی دهد و پیشنهاد طالبان به حکومت افغانستان، از توان دولت بالاست.
وی کشته شدن عده ای از شخصیت ها را قتل زنجیره ای می داند و در ادامه می افزاید که برای مردم ترس و وحشت ایجاد می کند و در میان دانشجویان تعصبات قومی و نژادی را دامن می زند.
وحید سکوت؛ دانشجوی ژورنالیزم دانشگاه کابل به وجود پروسه صلح در افغانستان کاملا بی باور است.
وی می گوید:"پروسه صلح یک مصرف اضافی بود و بودجه ناحق ضایع می شود."
سکوت به این نظر است که با قتل آقای ربانی، بحران بیشتر نمی شود.
او در ادامه می گوید:"چنین شخصیت هایی را ما بسیار از دست داده ایم."
وی حضور نیروهای خارجی را یکی از دلایل ناامنی در افغانستان می داند.
به باور وی، با آنکه جنگ یک وحشت است و تاثیر منفی روی افکار مردم می گذارد؛ ولی برای مردم افغانستان تبدیل به یک عادت شده است و روی افکار گذشته تاثیر وارد نمی سازد؛ بلکه روی افکار نو تاثیرات دارد.
برکت الله رونق؛ یکی از دانشجویان دانشگاه کابل در ناامن بودن افغانستان، پاکستان را متهم می کند و می گوید که پاکستان کشوری است که از زمان تاسیس اش نخواسته که در افغاانستان صلح باشد و به نحوی کوشش کرده که نظم عامه را از بین ببرد.
رونق عکس العمل افغانستان را ضعیف تلقی کرده و عده ای از دولتمردان را به همکاری با پاکستان متهم می کند.
وی می گوید:"هر بار که پاکستان دست به اعمالی می زند، عکس العمل افغانستان جنبه شکایتی دارد. عده ای در دولت هستند که مدتی در آی اس آی پاکستان بوده اند."
عده ای از دانشگاهیان با ابراز نگرانی از حوادث اخیر در کابل، پاکستان را در این امر دخیل می دانند. صفیه رحیم؛ استاد دانشگاه کابل به این باور است که حوادث ناگوار اخیر در شهر کابل از نگاه روانی تاثیر بسیار منفی بالای افکار جامعه دارد. مخصوصاً جوانان و محصلان دانشگاه ها به جای اینکه مصروف کارهای فکری شوند، از این ناحیه رنج می برند.
خانم رحیم اضافه می کند:"وقتی که امروز در صنف رفتم، در چهره های محصلان به صورت نامرئی ترس و وحشت دیده می شد و این ترس در ذهن شان جا گرفته بود. امیدوارم که ما شاهد حالت های بدتر از این نباشیم."
این استاد دانشگاه باور دارد که صلح به زودی نمی آید؛ چون افغانستان کشوری است که سرنوشتش با خون رقم خورده است و دست های پشت پرده در سرنوشت این سرزمین دخیل می باشد.
او در ادامه می گوید:"من در این روزها نسبت به اوضاع، احساس دلهره دارم؛ به این خاطر، فضای آرامی که ما روزهای قبل داشتیم از ما گرفته می شود و تنفس در این فضا زندگی را یک مقدار مشکل ساخته است."
عزیز احمد فانوس؛ استاد دانشگاه کابل به این باور است که صلح به افغانستان تعلق ندارد؛ بلکه به جامعه جهانی و کشور های منطقه تعلق دارد.
وی در باب ترور رییس شورای عالی صلح می گوید:"این شاید قوی ترین جواب از طرف طالبان باشد و امکان دارد این سلسله ادامه داشته باشد."
او نسبت به صلح دیدگاهی خاص دارد و می افزاید:"صلح در افغانستان یک مسئله جهانی است. منافع اصلی در آخرین تحلیل به دست افغانستان نبوده است. کلیدهای صلح به دست قدرت های بزرگ است که نظر به منافع شان یک حزب و یا گروه را می سازند."
فانوس دست یک عده افغان ها را نیز در جنگ افغانستان دخیل می داند و ادامه می دهد:"اگر جنگ ختم شود، منافع بعضی افغان ها ختم می شود. کسانی که زمین های دولت در افغانستان را چور می کنند، اگر صلح بیاید دیگر زمین های مردم را چور کرده نمی توانند. چون صلح مساوی است به ثبات و ثبات مساوی است به قانون."
به باور وی کشورهایی چون آمریکا، روسیه، چین، ایران، پاکستان و... هرکدام به نوبه شان در افغانستان منافعی دارند و صلح افغانستان به اینها بستگی دارد.
او در ادامه می گوید:"طالب پدیده ای افغانی نیست و یک تافته جدا بافته از مردم افغانستان است."
فانوس از "برادر" خواندن کرزی به طالبان سخت ابراز ناراحتی می کند و می گوید که کرزی با این کارش یک تعداد از قشر روشنفکر افغانستان را منزجر ساخته است. اگر کرزی اینها را برادر و یا دشمن بخواهند مسئله خود شان است و به جایی نمی رسد.
اسدالله بهنود؛ یکی از دانشجویان می گوید:"بعد از قتل برهان الدین ربانی، در روند صلح صدماتی زیادی پیش وارد خواهد آمد و پروسه صلح در آینده ها با یک چالش جدی روبرو خواهد بود."
بهنود به این باور است که ادبیات عاطفی در برابر طالب و القاعده نتیجه نمی دهد و پیشنهاد طالبان به حکومت افغانستان، از توان دولت بالاست.
وی کشته شدن عده ای از شخصیت ها را قتل زنجیره ای می داند و در ادامه می افزاید که برای مردم ترس و وحشت ایجاد می کند و در میان دانشجویان تعصبات قومی و نژادی را دامن می زند.
وحید سکوت؛ دانشجوی ژورنالیزم دانشگاه کابل به وجود پروسه صلح در افغانستان کاملا بی باور است.
وی می گوید:"پروسه صلح یک مصرف اضافی بود و بودجه ناحق ضایع می شود."
سکوت به این نظر است که با قتل آقای ربانی، بحران بیشتر نمی شود.
او در ادامه می گوید:"چنین شخصیت هایی را ما بسیار از دست داده ایم."
وی حضور نیروهای خارجی را یکی از دلایل ناامنی در افغانستان می داند.
به باور وی، با آنکه جنگ یک وحشت است و تاثیر منفی روی افکار مردم می گذارد؛ ولی برای مردم افغانستان تبدیل به یک عادت شده است و روی افکار گذشته تاثیر وارد نمی سازد؛ بلکه روی افکار نو تاثیرات دارد.
برکت الله رونق؛ یکی از دانشجویان دانشگاه کابل در ناامن بودن افغانستان، پاکستان را متهم می کند و می گوید که پاکستان کشوری است که از زمان تاسیس اش نخواسته که در افغاانستان صلح باشد و به نحوی کوشش کرده که نظم عامه را از بین ببرد.
رونق عکس العمل افغانستان را ضعیف تلقی کرده و عده ای از دولتمردان را به همکاری با پاکستان متهم می کند.
وی می گوید:"هر بار که پاکستان دست به اعمالی می زند، عکس العمل افغانستان جنبه شکایتی دارد. عده ای در دولت هستند که مدتی در آی اس آی پاکستان بوده اند."
تبادل
لینک هوشمند
